FORUM e-czytelni 'e media'

[Wydawca]

Poniżej zamieszczamy wybrane fragmenty recenzji powieści Piotra Pomsty "Oblężenie", którą napisał Jarosław Klejnocki:


Powieść Piotra Pomsty pt. “Oblężenie” jest rodzajem rozliczenia z młodością i historią. To opowieść o pierwszej miłości oraz pierwszych dorosłych doświadczeniach związanych ze stawaniem, “dzianiem się” się historii. [...]

[...]Pomstę interesuje nie tyle sprawozdanie z wydarzeń, ile fenomen właściwego odnalezienia się pojedynczego człowieka w tak ciekawych, dynamicznych czasach. [...]

[...] akcja “Oblężenia” toczy się bardziej w somnambulicznych wizjach niż na jawie, zresztą odmalowanych po mistrzowsku przez autora. Aktywność polityczna grupy kolegów, tworzenie własnej partii ma wiele z przypadkowości. Czasami działania te sprawiają wrażenie prowokacji politycznych. Spory polityczne i ideologiczne są w istocie miałkie, co wydaje się oddawać – wbrew temu, co mieści się w legendzie Solidarności – rzeczywistą atmosferę tamtych dni, a dokonywane przez bohaterów wybory – jak się rzekło – są akcydentalne i często bezrefleksyjne.[...]

[...] [Powieść] da się czytać na rozmaitych poziomach i w rozmaitych perspektywach interpretacyjnych. Ta niejednoznaczność jest wyrażona choćby w tytule utworu – bo tytułowe oblężenie nie odnosi się tylko do strajku okupacyjnego na Uniwersytecie Warszawskim, ale można je zinterpretować jako metaforę stanu wojennego a może także jako pewną niemożność wyjścia poza pewne ograniczenia: historyczne, polityczne, społeczne, obyczajowe, kulturowe, związane z tu i teraz bohatera. Niejednoznaczne są również zwłaszcza sceny opisane w stanach utraty świadomości przez Tymka. To wszystko pozwala dobrze odczuć atmosferę tamtych czasów, którą dobrze oddaje nazwa “festiwal «Solidarności»”, atmosferę radości, euforii, nierealności, wiary, nadziei, siły, mocy.[...]

“Oblężenie” wpisuje się co prawda w model powieści rozliczeniowej, który był dość popularny wśród pisarzy polskich urodzonych w latach 60. XX wieku (do najlepszych utworów z tej grupy należą “Biały Kruk” Andrzeja Stasiuka i “Niskie łąki” Piotra Siemiona), pozostaje wszakże pozycją samoistną i oryginalną, z pewnością wartą lektury. [...]
_________________
Pozdrawiam
Wydawca